Leestijd ca. 5 minuten
Ja, dat klinkt misschien wat raar in je oren. Een burn-out en dan “Hoera!" zeggen. Natuurlijk heb ik het zeker anders ervaren toen ik midden in mijn burn-out zat. De “Hoera!" is dan ook niet voor het gevoel en de ellende, die je tijdens de burn-out ervaart. De “Hoera!” Is voor de lessen die in de burn-out verborgen zitten. Ik kan alleen nog maar terug kijken en denken: “Hoera! Ik had een burn-out".
Omdat mijn burn-out me zo ontzettend veel zelf inzicht heeft gegeven. Zo heeft het me geleerd: voor mijzelf kiezen, doen waar ik zelf achter sta, doen wat ik leuk vind. Natuurlijk zijn er momenten dat ik iets doe wat ik minder leuk vindt, wat dan toch even moet gebeuren. Zo is het leven nu eenmaal. Ik zorg er nu voor dat die momenten zo minimaal mogelijk voorkomen.
Voor mij heeft mijn burn-out echt voor een ommezwaai in mijn leven gezorgd. Ik heb keuzes gemaakt die ik, zonder burn-out, nooit had kunnen maken. Zo ging ik na mijn 1e (ja, ik was een nogal hardnekkige leerling) burn-out bij mijn partner weg. Na mijn 2e burn-out volgde een ommezwaai in mijn zakelijke carrière. Inmiddels werk ik al vele jaren met heel veel plezier zelfstandig als persoonlijk coach en heb ik ook een liefdevolle relatie met een fijne man.
Een burn-out krijg je natuurlijk niet van de een op de andere dag, meestal is dat een proces van jaren. Jaren dat je je geestelijke maar ook fysieke klachten niet serieus neemt. Zo kon ik al jaren niets, of in ieder geval heel erg weinig, hebben van mijn kinderen en mijn partner. Ik had altijd het gevoel dat ik aan ieders eisen moest voldoen. Dit kostte mij erg veel energie. Voor mij zat de oorzaak van mijn burn-out in de volgende dingen, misschien herken je jezelf hier wel in:
Geen NEE kunnen zeggen: Je weet gewoon niet hoe dat moet. Je voelt bij iedere NEE de behoefte uit te leggen waarom en de angst om afgewezen te worden.
Geen GRENZEN aangeven: Wat is dat grenzen aangeven? Je staat toch altijd klaar voor iedereen, men hoeft maar een kik te geven of nog niet eens en jij rent al om het te regelen. Zo heb je het immers van huis uit meegekregen. Eerst de ANDER en dan jij. Andersom is egoïstisch, tenminste dat is het stemmetje dat je vanbinnen steeds hoort.
Alleen nog maar MOE zijn: Je sleept je de dag door en weet bij het opstaan eigenlijk al niet hoe je bij je ontbijtbord moet komen maar opgeven is geen optie. Je hoort de stem al van verre roepen 'ziek ben je pas als je koud en rillerig van de koorts je bed niet meer uit kunt'.
Voor mij was dat het moment dat er vele muntjes op zijn plaats vielen. Maar ja toen was het echt al te laat. Laat jij het zover komen of onderneem je nu actie?
Bij iedere tegenslag OVER de ROOIE gaan: Je kinderen zijn heerlijk aan het spelen en maken daarbij iets meer geluid dan normaal, je flipt totaal en hebt geen goed woord meer voor ze over. Je schreeuwt tegen ze en je ziet ze bij iedere uitbarsting in elkaar krimpen. Je weet echt wel dat je niet redelijk meer bent maar bent gewoonweg niet meer bij machte om je gedrag en houding te veranderen. Het is je allemaal te veel. Na je uitbarsting ben je uitgeblust en kun je alleen nog maar op de bank liggen. Het huilen staat je nader dan het lachen en de sfeer in huis is om te snijden. Je had je nog zo voorgenomen dat het voor jouw kinderen anders zou zijn dan dat het voor jou is geweest.
De eerste maanden lag ik op de bank gelegen, ik kon alleen maar slapen. Langzaam maar zeker begon ik weer een beetje energie terug te krijgen. Het werd tijd om te gaan onderzoeken hoe ik dit in de toekomst kon voorkomen. Ik kwam er niet meer onderuit en moest onder ogen zien dat mijn relatie en het werk dat ik samen met mijn partner deed niet goed voor mijn gezondheid was.
Ik begon voorzichtig te opperen of we een aantal dingen konden veranderen. Voorzichtig ja, want de angst om de deur te worden gewezen (lees te worden afgewezen) die was nog groot aanwezig. Zulke angsten die je je hele leven al met je meedraagt en die je keer op keer bevestigd hebt gekregen als kind, die zijn echt niet van de een op de andere dag weg.
Ik ging aan mezelf werken en moest concluderen dat ik, en alleen ik, debet was aan de situatie waarin ik was beland. Dat was een heel hard gelag. Door die verantwoordelijkheid te nemen, kon ik er ook zelf wat aan doen. Zo begon ik aan een cursus
REIKI. Ik kwam voor het eerst in mijn leven in contact met mensen die op hetzelfde niveau voelden en communiceerden als dat ik deed. Er ging een hele nieuwe wereld voor mij open.
REIKI was de eerste tool in mijn gereedschapskist op weg naar ‘genezing’.
Met genezing, in dit geval, bedoel ik de verandering die je doormaakt. Het leren van de die dingen die je als kind niet hebt geleerd, zoals het aangeven van grenzen en NEE zeggen. Wat nog belangrijker is: het leren voelen in je lichaam, wat de gevolgen zijn als je dit niet doet. De signalen van je lichaam leren lezen en daar ook naar gaan reageren. Dat is wat de echte genezing van een burn-out in werking zet.
REIKI heeft mij hier heel goed bij geholpen en was voor mij een eerste stap. Na mijn REIKI cursus hunkerde ik naar meer energetische kennis en daar heb ik me de afgelopen 10 tot 15 jaar dan ook in verdiept en dat houdt niet op. Met iedere workshop, training en scholing kom ik iets verder of eigenlijk iets dichter bij de echte kern in mijzelf en word ik meer en meer wie ik in essentie ben.
Wil je meer weten over mijn werk, stel dan gerust je vragen.
Ik help je graag.
