Transformatie

Leestijd ca. 5 minuten

Er was eens een rupsje, klein en fijn. Zo kroop het rustig door zijn leventje.
Geen weet had het rupsje van al het leed.
Het rupsje kroop en kroop heel langzaam van de ene naar de andere plek zijn wereld was maar klein.
Het rupsje at en at zo groeide het als kool.

Het rupsje kroop en kroop zijn wereld werd langzaam groter en groter.
Het rupsje leerde alle moment bij, soms waren dat mooie ervaringen en soms werd hij niet blij. Maar alles kwam in zijn koppie terecht, zo leerde het rupsje alle dagen bij.

De pijn die het rupsje onderweg tegenkwam sloeg hij op in zijn lijfje. Zo werd hij harder en harder hij vormde een schilletje om zich heen. Dat schilletje beschermde het rupsje tegen nog meer pijn. Want pijn dat wilde het rupsje niet. Maar wat het rupsje niet wist is, als je maar genoeg van je schilletje met je mee draagt dat de pijn zich binnen in je opslaat en ervoor zorgt dat je blokkeren gaat. Op enige dag kon het rupsje niet verder meer.

Het leek of zijn wereld tot stilstand kwam. Zo kwam het dat het rupsje stopte met kruipen en zichzelf verstopte. Alle leed dat hij gezien en gevoeld had nam hij mee naar binnen om zich daar eens te bezinnen. Hij nam de tijd om te ontdekken hoe hij zichzelf bevrijden kon van deze pijn.
Dat duurde wel even want het was een lange en zeker niet makkelijke weg die weg naar de pijn om te voelen wat alle gebeurtenissen in zijn leven hem nu voor lessen hadden gegeven.

Tot op een dag, Ja er was ineens licht aan de horizon en er kwam een heel klein gaatje in dat donkere dikke schilletje dat hij in al die jaren had gebouwd een heel piep klein gaatje. Het rupsje kreeg weer hoop op een uitweg uit dit donkere hol. Hij voelde diep van binnen het ergste leed was geleden en nu kon hij weer verder met zijn leven om weer vrolijk verder te kruipen dacht hij.

Het rupsje deed uit alle macht zijn best om het schilletje verder te breken maar dit lukte niet hoe het rupsje ook wilde. Dus zakte het maar weer moedeloos achterover en juist toen. Ja juist toen het achterover begon te zakken zag het rupsje iets vreemd gebeuren. Hoe meer het rupsje achterover leunde hoe groter het gaatje in het schilletje werd. Zo kwam het rupsje tot de ontdekking dat het juist de overgave is die hem de vrijheid verschaft.

Het werd licht in het leven van de rups. Hij wilde net weer verder kruipen om het schilletje te verlaten toen hij tot de ontdekking kwam dat hij niet meer kon kruipen maar dat hij nu kon vliegen

En zo vloog de rups die nu ineens geen rups meer was maar een vlinder de ruimte in.

Als vlinder vond hij zijn weg naar de hemel en fladderde hij het leven vrolijk tegemoet om overal waar hij kwam licht te verspreiden en mensen te vertellen van zijn transformatie.

Wil je meer weten over mijn werk, stel dan gerust je vragen.
Ik help je graag.

Lieve groetjes,
Ditte.

This is a block of text. Double-click this text to edit it.